- Stop the grind (English follows)
Jaarlijks vinden er een aantal Grinden plaats. Kort voor Grindadrap. Een groot aantal grienden (kleine walvis) en witflank dolfijnen vinden hier tragisch hun dood, onder erbarmelijke omstandigheden.
Op de faroe eilanden, een eilandengroep als onderdeel van Denemarken, maar volledig autonoom, onder eigen bewind. Qua internationale afspraken zijn ze volledig zelfstandig. Geen onderdeel van de EU. Door deze autonomie kunnen ze deels hun gang gaan. De eilandengroep met als hoofdstad Thorshavn (ik moest het ook even opzoeken) en verschillende dorpjes hebben van oudsher de traditie om voor de winter en als algemeen, op grienden en witflankdolfijnen te jagen om zo de zware, schaarse koude tijden door te komen. Destijds met houten scheepjes, roeiend, zeilend op de elementen. Dit gaat tot 500 jaar terug. Echter, maatschappelijk, cultureel veranderen de tijden. De jacht in houten bootjes is overgegaan naar effectief uitroeien van complete groepen grienden die langs de eilanden groep zwemmen. Massaal worden de dieren een baai ingejaagd om vervolgens op de stranden luguber afgeslacht te worden.
De walvissen en dolfijnen zijn sociale dieren. Ze krijgen bewust mee wat er om hen heen gebeurd, ze hebben gevoelens en zien soortgenoten onder enorme stress afgeslacht worden. Wetende dat hen het zelfde lot treft. De grind is geen selectie, alles wordt het strand opgejaagd en afgemaakt. Man, vrouw, jong oud, en zelfs ongeboren walvissen ontspringen de dans niet. Doordat de faroe's autonoom zijn, hoeven ze zich niet aan internationale afspraken te houden, is er geen quota op vangst.
Waar voorheen actief en wellicht agressief actie werd gevoerd, is ook de tactiek van oa Seashepherd gewijzigd. Seashepherd wil het gesprek aan gaan met de lokale bevolking. Wederom niet door op de mensen af te stappen, ook dit werkt averechts, maar een open platform te bieden waarin mensen hun verhaal kunnen halen of doen wanneer ze dat willen. Ongedwongen informeren is de taak. Actievoeren is geen sprintrace, maar een dubbele marathon. Dat heeft tijd nodig. Cultuur en traditie haal je niet zomaar uit de mensen.
Ik heb me aangemeld om als vrijwilliger aanwezig te zijn. Iedere grind moet als bewijslast vastgelegd worden. Dit houdt in dat er globaal vanaf mei tot en met september vrijwilligers van seashepherd op standby moeten staan, dat wanneer er een grind afgeroepen wordt, ze direct naar de plek des onheils kunnen afreizen om daar verslag van te doen. Wanneer een grind plaats vind, weet niemand. Wanneer een groep walvissen langs zwemt kan het zomaar raak zijn. Vrijwilligers moeten er als brandweermannen direct naar toe kunnen gaan. Auto altijd afgetankt, eten (alles vegan) altijd klaar, camera altijd paraat.
Dat ik daar hopelijk 3 weken naar toe mag om wat te doen voor seashepherd voelt fantastisch. Ik sta te popelen. Dagen zullen lang zijn. Nee, ik kan niet de stad in om mooie foto's te maken. Nee, ik kan niet een half uurtje rijden om andere mooie vogels of landschappen te fotograferen. Ik mag stand by staan om, wanneer er iets gebeurd, 12 uur lang live een afslachting te aanschouwen. hiervan bewijzen te fotograferen. Tot die tijd zullen we open staan voor gesprekken, beach cleans doen en dumpster diving (zwerfafval opruimen). Wanneer er op zaterdag een Grind in plaats A plaastvind, kan het maar zo zijn dat er zondag op plaats B een afslachting is. Adequaat reageren.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot die tijd, daar verblijven kost geld, daarvoor kan ik best wat hulp gebruiken, dus je kunt me steunen door via deze link mij te steunen, zodat ik jullie en de wereld kan helpen.
Mocht dit om een of andere reden die ik nu niet kan voorzien en voor kan stellen, niet doorgaan, dan gaat jullie geld uiteraard weer terug naar jullie rekening.
Hoe mooi vind ik dit, dat ik dit voor ons, de mensheid mag doen. Want het treft ons uiteindelijk allemaal.
Op de faroe eilanden, een eilandengroep als onderdeel van Denemarken, maar volledig autonoom, onder eigen bewind. Qua internationale afspraken zijn ze volledig zelfstandig. Geen onderdeel van de EU. Door deze autonomie kunnen ze deels hun gang gaan. De eilandengroep met als hoofdstad Thorshavn (ik moest het ook even opzoeken) en verschillende dorpjes hebben van oudsher de traditie om voor de winter en als algemeen, op grienden en witflankdolfijnen te jagen om zo de zware, schaarse koude tijden door te komen. Destijds met houten scheepjes, roeiend, zeilend op de elementen. Dit gaat tot 500 jaar terug. Echter, maatschappelijk, cultureel veranderen de tijden. De jacht in houten bootjes is overgegaan naar effectief uitroeien van complete groepen grienden die langs de eilanden groep zwemmen. Massaal worden de dieren een baai ingejaagd om vervolgens op de stranden luguber afgeslacht te worden.
De walvissen en dolfijnen zijn sociale dieren. Ze krijgen bewust mee wat er om hen heen gebeurd, ze hebben gevoelens en zien soortgenoten onder enorme stress afgeslacht worden. Wetende dat hen het zelfde lot treft. De grind is geen selectie, alles wordt het strand opgejaagd en afgemaakt. Man, vrouw, jong oud, en zelfs ongeboren walvissen ontspringen de dans niet. Doordat de faroe's autonoom zijn, hoeven ze zich niet aan internationale afspraken te houden, is er geen quota op vangst.
Waar voorheen actief en wellicht agressief actie werd gevoerd, is ook de tactiek van oa Seashepherd gewijzigd. Seashepherd wil het gesprek aan gaan met de lokale bevolking. Wederom niet door op de mensen af te stappen, ook dit werkt averechts, maar een open platform te bieden waarin mensen hun verhaal kunnen halen of doen wanneer ze dat willen. Ongedwongen informeren is de taak. Actievoeren is geen sprintrace, maar een dubbele marathon. Dat heeft tijd nodig. Cultuur en traditie haal je niet zomaar uit de mensen.
Ik heb me aangemeld om als vrijwilliger aanwezig te zijn. Iedere grind moet als bewijslast vastgelegd worden. Dit houdt in dat er globaal vanaf mei tot en met september vrijwilligers van seashepherd op standby moeten staan, dat wanneer er een grind afgeroepen wordt, ze direct naar de plek des onheils kunnen afreizen om daar verslag van te doen. Wanneer een grind plaats vind, weet niemand. Wanneer een groep walvissen langs zwemt kan het zomaar raak zijn. Vrijwilligers moeten er als brandweermannen direct naar toe kunnen gaan. Auto altijd afgetankt, eten (alles vegan) altijd klaar, camera altijd paraat.
Dat ik daar hopelijk 3 weken naar toe mag om wat te doen voor seashepherd voelt fantastisch. Ik sta te popelen. Dagen zullen lang zijn. Nee, ik kan niet de stad in om mooie foto's te maken. Nee, ik kan niet een half uurtje rijden om andere mooie vogels of landschappen te fotograferen. Ik mag stand by staan om, wanneer er iets gebeurd, 12 uur lang live een afslachting te aanschouwen. hiervan bewijzen te fotograferen. Tot die tijd zullen we open staan voor gesprekken, beach cleans doen en dumpster diving (zwerfafval opruimen). Wanneer er op zaterdag een Grind in plaats A plaastvind, kan het maar zo zijn dat er zondag op plaats B een afslachting is. Adequaat reageren.
Ik hou jullie op de hoogte.
Tot die tijd, daar verblijven kost geld, daarvoor kan ik best wat hulp gebruiken, dus je kunt me steunen door via deze link mij te steunen, zodat ik jullie en de wereld kan helpen.
Mocht dit om een of andere reden die ik nu niet kan voorzien en voor kan stellen, niet doorgaan, dan gaat jullie geld uiteraard weer terug naar jullie rekening.
Hoe mooi vind ik dit, dat ik dit voor ons, de mensheid mag doen. Want het treft ons uiteindelijk allemaal.