- Release seals

Op 17 september 2024 werd ik door Zeehondencentrum Pieterburen uitgenodigd om bij een vrijlating aanwezig te zijn. 
Eens per zoveel weken worden er zeehonden vrijgelaten. Zeehondencentrum Pieterburen is een herstelfaciliteit. Het doel is om zieke, verzwakte, achtergelaten of anderszins hulphoevende zeehonden weer op te knappen om zelfstandig in onze waddenzee te overleven. 

(foto met dank aan zeehondencentrum Pieterburen) 

2 soorten zeehonden zijn in grote getale aanwezig in de waddenzee. De grijze en de gewone zeehond. De grijze zeehond krijgt zn jongen in de winter en de gewone krijgt de jongen in de zomer. Vooral deze laatste groep heeft het moeilijk. De gewone zeehondpups (maar ook volwassenen) zijn prooi voor oa de grijze zeehond. Doordat de broedperiodes van elkaar verschillen, moet de grijze in de zomer veel eten, om zijn pups, die dan dus een half jaartje oud zijn, te kunnen blijven verzorgen. 

Grijze zeehond


Gewone zeehond

Bovendien is de mens in de zomer in grotere getale aanwezig op onze noordzeestranden, waardoor de rustende jongen snel verstoord worden. Wat wij mensen snel schattig en aandoenlijk vinden en een erg hoog aaibaarheidsgehalte heeft, moet juist met grote afstand gelaten worden. 
Dankzij de goed bedoelde oplettendheid en de zorgen van de mensen op de stranden kan het dus zo zijn dat er meer en meer zeehonden in oa Pieterburen terecht komen. Belangrijk om te onthouden: Kom niet tussen de zeehond en het zeewater, laat ook je loslopende hond niet bij een rustende zeehond, laat deze ook zeker niet tussen het zeewater en de zeehond. Het blijft een roofdier en zal zeker je hond aanvallen wanneer nodig. 
Wanneer een zeehond zich bedreigd voelt, is z'n enige vluchtweg, de zee. Wanneer het die niet kan bereiken zal het kostbare energie verspillen om zichzelf te redden. 

Na een periode van zorg worden de zeehonden weer vrijgelaten in hun natuurlijke omgeving. 






Als bezoeker kun je af en toe mee met een vrijlating. Er zijn bedrijven en particulieren die een zeehond geadopteerd hebben, geld gedoneerd hebben of anderszins op uitnodiging mee mogen. 
Een vrijlating is een erg mooi moment. Emotioneel voor de verzorgers en voor de mensen die er voor gezorgd hebben dat het dier weer zn eigen gang mag gaan. 


Na de vrijlating, meestal op een zandbank ergens onder 1 van onze waddeneilanden, is er tijd voor een kleine wandeling. Met het oog op het opkomende zeewater wordt er een clean up gedaan. Samen afval oprapen om de wereld een klein stukje schoner achter te laten. 



OceanTrash is een ernstig globaal probleem waar oa de zeehonden erg onder leiden. In de stille oceaan drijft een eiland van afval ter grote van 3 x de oppervlakte van Frankrijk. 79.000.000 kilo aan afval, voornamelijk plastic aan de oppervlakte en er kort onder. Dit afval brokkelt uiteen door het zoute zeewater, en uv straling van de zon. Uiteindelijk verdwijnt het plastic niet, maar valt het uiteen in microplastics. zo klein dat je het amper kunt zien. Dit drijft ook in zee, wordt opgenomen door vissen, die wij mensen eten maar ook gegeten worden door oa zeehonden. Er wordt al beweerd dat er geen vis in zee zwemt dat niet plastic in zich heeft. Wanneer wij als mens vis eten, eten we dus ook plastic.
Laten we met zn allen iedere keer dat we op het strand of waar dan ook zijn, iets van straat/strand/gras halen en dit weg gooien waar dat hoort.